Leeches and more

Bij deze het verslag van onze oerwoudverhalen uit Borneo.
Vanuit Singapore hadden we een vlucht geregeld naar Kuching, dat is een beetje de onderkant van Borneo.
De bedoeling was om vanuit Kuching door te gaan naar Kota Kinabula en Sandakan, maar dat liep een beetje anders dan we gedacht haddden..

Kuching

Op de eerste dag (aankomst 's-avonds) in Kuching hebben we het stadje een beetje verkend. Kuching is een vrij grote stad, echter het centrum is niet zo groot en er is niet zo heel veel te doen. De meeste mensen gebruiken deze stad als uitvalsbasis voor allerlei activiteiten. Daarom zijn er in de avond enkel wat mensen bij foodcourts en een sporadische bar te vinden. De eerste avond hebben we dus maar snel afgesloten omdat we de volgende dag naar een national park gingen.

De tweede dag vroeg opgestaan (06:45) om zodoende vroeg af te reizen naar Bako national park. Er werd ons geadviseerd om zo vroeg mogelijk te gaan omdat we dan het meeste kans maakten om ook nog wat dieren (apen, lizards, snakes) te spotten. Toen we buiten kwamen regende het.. Na ons scooter-avondtuur hadden we een degelijke legerpontio gekocht, door wat regen laten wij ons niet meer tegenhouden! We zagen er echt uit als volleerde hikers, mensen kwamen zelfs aan ons vragen waar we onze proffesionele equipment gekocht hadden. Tsja je bent een hiker of je bent het niet..
Bako National park heeft verschillende paden die door de jungle leiden. Deze hebben allemaal een kleur, wat ook op de bomen geschilderd is, mocht je verdwalen. We besloten het pad te kiezen van ongeveer 10 kilometer, dat leek ons prima te doen in een regenachtig dagje. Jammergenoeg stuurde een van de parkwachters ons de verkeerde kant op waardoor we op een korte route uitkwamen. We besloten maar door te lopen naar een volgende route wat eigenlijk niet zou passen met onze tijd, maar we waagden het erop. Dat we eigenlijk best profi-hikers zijn bleek weldegelijk. De tijdsaanduidingen op de routes deden wij door de helft! Dus route van 5 uur doen wij profi's in 2,5 uur.
Na een hele dag rondlopen in de jungle (15 km), watervallen spotten, geen wilde dieren tegenkomen (vanwege regen), o ja één duizendpoot en wat schermutzelingen in de boesboes, wegzinken in boutseerklei, zeiknat zijn van het zweet (of was het water), kwamen we eindelijk aan op onze eindbestemming. Dat was zeer de moeite waard, een supermooie jungle die uitkomt in een verlaten parelwit strand! Zie voor foto's facebook. Na hier een uurtje uitgerust te hebben kwam onze bootchauffeur ons hier oppikken en gingen we moe en voldaan terug naar ons hotel.

Voor de derde dag hadden we een trip geregeld naar een Oerang Oetang rehabilitatie centrum en een rivier-kano-tocht door de jungle. Wederom vroeg opgestaan om de Oerang Oetangs te spotten. We kwamen aan en hadden direct geluk, de oudste oerang oetang van het park met haar kleinkind hingen in een boom vlakbij waar onze auto geparkeerd werd. Daarna gingen we door naar de voederplaats voor de overige oerang oetangs, dit na wat instructies wat te doen als er eentje op je afkomt. Blijkbaar zijn oerang oetangs nog best gevaarlijke beesten. Het advies was: if we say run, you run.. Uuuh ok.. :) Aangekomen op de voederplaats maakte onze begeleider wat vreemde harde geluiden, wat voor oerang oetangs waarschijnlijk zoiets betekent als ETEN! Deze ochtend hadden de apen blijkbaar geen honger, er kwam er geeneen opdagen. Jammer..
Hierna zijn we gaan kanoën door de jungle wat een mooie ervaring was, echter na 4 uur hadden we eigenlijk wel genoeg gepeddled. Blijkbaar zijn wij niet zo'n kanoërs, de rest van de groep vermaakte zich prima met elkaar natspetteren en heeel veel foto's maken.. :) Na het kanoën zijn we nog op bezoek geweest bij wat lokale dorpjes in de jungle en uitleg gekregen over de lokale leefstijl, longhouses en kruiden.

Onze vierde dag in Kuching wilde we wel even gaan uitrusten na de twee voorgaande actieve dagen. We gingen naar het strand! Het enige jammere was dat het regende.. :( Echter bij het strand was een cultural village, met allerlei oude longhouses en een voorstelling waarvan het ons nog niet duidelijk was wat die nu inhieldt. We besloten het maar te doen, in de regen op het strand liggen is ook niet zo geweldig. Zelfs niet met onze profi-pontio.
We gingen er dus eens lekker voor zitten in een zaal met 300 andere, vooral chineze, toeristen. Het bleek een dansvoorstelling te zijn met allerlei oude lokale dansen. Dennis zijn ogen begonnen te twinkelen, aangezien Dennis een echte lieverhebbber van dit soort voorstellingen is. Janneke als oud-danseres vond het ook zeer interessant, ze zat zelfs zo geïnteresseerd naar een indiaan (met enkel een lapje voor zijn dinges) te kijken, dat hij haar het publiek uittrok om samen met haar op het podium een peiltje te schieten en een oude oerkreet te beoefenen. We zullen jullie de details besparen, maar Janneke vond dit een geweldige ervaring! ;) Ze is vanaf nu in ieder geval in vele Chinese huiskamers te bewonderen.

Na onze vierde dag in Kuching wilden we eigenlijk doorreizen naar Kota Kinabulu om daar de mount Kinabalu te beklimmen. Echter kwamen wij (onvoorbereide) backpackers erachter dat Borneo zich niet zo goed leent om lastminute alles te plannen. VLuchten zitten hier snel vol of zijn heel duur, nationale parken moeten soms een half jaar van tevoren geboekt zijn. Aangezien wij tot nu toe alles hooguit 4 dagen ervoor geregeld hadden, viel dit een beetje tegen. We konden ook een bus pakken, die deed er echter 2 dagen over om te komen waar we heen wilden. Daarnaast doemde zich nog één probleem voor en dat is een combinatie van leeches en Janneke van Loon. Deze combinatie gaat gewoon niet samen en zal nooit gaan werken. Voor degene die niet weten wat leeches zijn, zoek het even op via google en probeer je de combinatie voor te stellen. Je begrijpt het al, we besloten om Borneo (het eiland van de leeches) te verlaten en door te gaan naar Indonesië.

Jakarta

Gisteren zijn we rond 12 uur 's-nachts aangekomen in Jakarta, ingecheckd in het hotel en gaan pitten.
Vandaag zijn we Jakarta gaan verkennen, in de lonely planet stond "It's a hard city to love". Nou wij denken dat Lonely Planet voor een keer gelijk heeft (ze zitten er nogal vaak naast, maar nu niet). Wat een ongeorganiseerde bende van veel teveel mensen, scooters, auto's, afval en smog. Voor het eerst hadden we het idee dat we niet even het hotel uit konden lopen om te gaan eten, daarvoor is de stad te groot (loopafstanden zijn niet te doen) en is er veel teveel verkeer.
We besloten om met de taxi naar het nationaal monument op Merdake square te gaan, dat heb je echter na 10 minuten ook wel gezien. Wel grappig dat we daar in het Nederlands worden aangesproken door een local die vroeger van zijn oma nog Nederlands heeft geleerd.
Na het monument besloten we op advies van onze Nederlands sprekende vriend door te gaan naar het oude stadscentrum Kota, wat stamt uit de 16e eeuw en gebouwd is gedurende de Nederlandse overheersing. Helaas doet de Indonesische regering er niet veel aan dit oude gedeelte in stand te houden. Volgens ons hebben ze hier goud in handen als ze dit een beetje bijhouden en opknappen. Als je ziet hoeveel toeristen er op Melaka afkomen (wat veel kleiner is dan Kota), dan kunnen de Indonesiërs hier veel geld verdienen. Maar dat snappen ze blijkbaar niet, alle historie staat op instorten, is aan het wegrotten, of is reeds ingestort. Enkel het gouverneurshuis en café Batavia zijn nog in goede staat, de rest is waarschijnlijk over 10 jaar helemaal weggerot of ingestort. Beetje jammer van die Indonesische regering, maarja daar waren we al voor gewaarschuwd. Schijnt nogal een corrupte bende te zijn hier. In Kota wouden we ook nog even doorlopen naar de oude haven, we kwamen op het stukje dat we moesten lopen op nogal discutabele plaatsen uit waar we als aliens from Mars werden aangekeken. We besloten maar niet door te gaan en hebben een taxi teruggepakt naar ons hotel. Rest van de dag/avond een beetje van ons luxe hotel (40 euri!) genoten. Denk aan: zwembad, jaccuzi, stoombaden, sauna, fitness, buffet, bintang, enz..

Morgen rijden we door naar Cianjur waar we gaan participeren in een homestay. Weg van het drukke en vieze Jakarta.