Mae Hong Son (regenseizoen?) Loop

Bij deze het verhaal over de Mae Hong Son loop. Dit betreft een ronde (loop) vanuit Chiang Mai naar Pai, vervolgens naar Mae Hong Son, Mae Sariang en weer terug naar Chiang Mai. Je kunt ook een grotere ronde doen, daarvoor moet je echter een zwaardere brommer/moter huren. Aangezien wij beide geen moterrijbewijs hebben, leek het ons beter de kleinere ronde te doen. Toch nog rond de 650 kilometer!

In Chiang Mai hebben we 2 scooters gehuurd voor 200 baht per dag, wat neerkomt op ongeveer 5 euri's. We kregen twee suzuki scooters met pothelm, ziet er leuk uit, ben je net een echte toerist. :) Die scooters zijn trouwens niet zoals in Nederland, deze halen ongeveer 120 km/uur! Bij het reisbureau waar we de scooters gehuurd hadden raden ze ons aan om een auto te huren, omdat het op de scooter nogal lastig zou zijn. Echter na onze ervaringen in Bangkok, trekken we onze eigen plannetje lekker. Auto levert Thai natuurlijk meer money op, dus zullen ze dat altijd adviseren.

Dag 1. Chiang Mai - Pai
Vanuit Chiang Mai vertrokken we voor de eerste 130 kilometer van onze trip. Het reisbureau had ons al gewaarschuwd dat het veel bergen zijn en heel veel bochten (ongeveer 760). Dit klopte! Het leek net of we de Koninginnerit in de tour de France aan het voltooien waren, per scooter.. Dit leverde wel prachtige uitzichten op over het Noord Thaise landschap. Onderweg zijn we nog 2 hotsprings tegengekomen, dat zijn van die geisers waaruit warm water naar boven komt en waarin je kunt baden. Super lekker en het schijnt ook goed te zijn voor je huid. Bij de laatste hot spring zijn we wat Nederlandse meisjes tegengekomen die ons adviseerde het Baan resort als verblijf te nemen in Pai. Dat advies hebben we opgevolgd en het waren inderdaad prima bungalows aan de rivier. Pai is echt een relaxed stadje waar hippie's zijn samengekomen, ik denk een beetje het Ibiza van 40 jaar geleden, maar dan in het klein. Heb je stress, kom naar Pai, koop wat hippiekleren, laat rasta's zetten en het komt allemaal goed! Waarschijnlijk kom je nooit meer terug vanwege de relaxte mensen, het lekkere eten en het chillen in de barretjes.

Omdat Pai zo'n relaxt plaatsje was en we er ons wel thuis voelden, zijn we de tweede dag ook maar in Pai blijven hangen. Beetje gechilled, gegeten, terrasje, oliemassage, bier gedronken bij Ting Tongs en daarna nog wat gegeten. Dat is een beetje hoe een dag in Pai eruit ziet. :) O ja, Dennis is ook nog naar een lokale kapper geweest! Vrij spannend, aangezien die man totaal geen engels sprak, maar het is uiteindelijk goed gekomen. Dennis heeft een nieuw kapsel! Zie voor foto's op Facebook. (het uploaden van foto's op de site van waarbenjij is een crime!)

Dag 3. Pai - Mae Hong Song (dit was de bedoeling)
De derde dag begon prima, lekker weertje, relaxed aan het cruisen op het scootertje, maar toen.. Tsssss.. Dennis had een lekke band net voordat we bij de 'highest peak' aankwamen, dat stond op het bordje. Tsja en wat dan, wat Thai gevraagd wat we het beste konden doen. Die spreken echter zo slecht Engels, heb je niks aan. Vervolgens verhuurbedrijf gebeld, deze meneer vertelde doodleuk: 'You must help yourself outside Chiang Mai'dat had hij ook al in Chiang Mai verteld, behulpzaam even iets anders regelen zat er bij meneer niet in. We besloten om samen op één scooter een stukje door te rijden om te kijken of we iets van een winkel tegen kwamen. 10 km verder kwamen in een klein gehuchtje waar een Duitser en een Thaise een klein resortje hadden. Dat kwam goed uit, het Thaise vrouwtje wilde ons zo graag helpen. Volgens mij heeft ze iedereen in het dorpje gebeld (misschien ook nog wel twee andere dorpjes), het was echter zondag en dus wilde het niet echt lukken. We hebben haar vervolgens wat geld gegeven omdat ze zoveel getelefoneerd had. Echter daarna ging ze nog meer mensen bellen, we kwamen niet meer van haar af! Dat was maar goed ook, want ze kende nog een laatste persoon die misschien nog wel wat geld nodig had. Nou, dat werd geregeld, een local ging voor 400 Baht mee naar de highest peak om met zijn pickup Dennis zijn scooter in Soppong neer te zetten, waar een garage was die ons kon helpen. Drie uur later was alles geregeld, scooter in Soppong gerepareerd voor 120 Baht (3 euri). Het was echter al te laat om door te rijden naar Mae Hong Son, dus Lonely Planet erbij en gekeken wat er in de buurt van Soppong te doen was. We hadden geluk, op 10 km waren de Tham Lot grotten en daarbij zat het oudste guest house van Thailand 'Cave lodge' gerund door John Spies. We waren net op tijd om nog een tocht door de Tham Lot cave te maken, indrukwekkend was dat. Vooral toen onze gids viel en en de lamp kapot ging! Gelukkig was er een andere gids niet ver weg, maar dat waren toch wat angstige momenten! Zoek Tham Lot maar even op via google dan weet je wat ik bedoel.

Vleermuizen, stalagtieten, stalagnieten en oude doodskisten in overvloed. Die John van het guesthouse is trouwens een bijzonder persoon, die veel meegemaakt heeft en zelfs een boek geschreven heeft
over zijn leven aan de Thais-Burmese grens. De avond daar afgesloten met wat Canadezen die met hun adoptiekinderen langs hun geboorteplaatsen gingen in Thailand en de Filipijnen.

Dag 4. Tham Lot - Mae Hong Son
We werden dag 4 wakker bij het guest house en het regende.. Gedurende de rit naar Mae Hong Son, die ook weer te vergelijken
is met nog een koninginnerit in de tour de France, is dit niet meer opgehouden! We konden niet harder dan 60 km/uur, omdat we
anders van onze scooters werden afgeblazen. Zo'n pontio houdt wel regen tegen, maar vangt ook veel wind! Toch kwamen we redelijk vroeg aan in Mae Hong Son, echter omdat het tot in de avond/nacht doorging met stortregenen, hebben we maar een relaxed avondje doorgebracht op de hotelkamer, ook wel een keer lekker.

Dag 5. Mae Hong Son - Mae Sariang
De vijfde dag van onze scooterrit begon prima, lekker weertje en veel mooie dingen te zien. Maar toen op 66 km van de 160... Stortregen! We hebben nog nooit zoveel regen zien vallen, het was een hel. Schuilen hielp niet, want het bleef gewoon doorgaan met stortregenen. Met 40 km per uur zijn we maar door gereden. Onze handen en voeten tintelden, pontio's waren half kapot, wij zeiknat, onze tassen nat.. Niet leuk.. Om 15:00 kwamen we aan in Mae Sariang, hotelletje gepakt, lekker lang warm gedouched en toen maar wat Chang biertjes gedronken om de pijn te verzachten. Op lege maag tikken twee van die grote flessen behoorlijk aan bij Dennis! Het eten 's-avonds was dus enorm gezellig, vooral toen Dennis de hik kreeg van te spicey Thais eten. De hik werd steeds harder en hij kon deze niet meer onderdrukken.. :) Toen we net klaar waren met eten kwam er een Nederlander, Bas het restaurant binnen gelopen. We kwamen met hem aan de praat en wat bleek.. Wij waren niet de enige maloten die deze tour aan het maken waren, hij ook! Dat helpt toch, je weet dan dat
jij niet de enige gek bent die bezig is af te zien! Met zijn drieën hebben we de avond afgesloten in een lokale bar waar de Thaise versie van Fransje Bauer aan het zingen was.

Dag 6. Mae Sariang - Chiang Mai
We hadden afgesproken om samen met Bas de laatste rit te starten.. Je raadt het al, wederom pech! Echter niet bij Dennis of Janneke, maar bij Bassie. Zijn moter begaf het. Hij keerde terug naar het Mae Sariang en wij zijn doorgereden richting Chiang Mai. Het laatste stuk van de rit was veelal goede wegen en geen regen. Hierdoor hebben we de 190 kilometer tellende rit vrij snel afgelegd en zijn we nu in Chiang Mai aan het bijkomen van deze mooie maar hectische week.

Conclusie: Ga je de Mae Hong Son loop doen? Dan hebben wij de volgende tips:
- Is het regenseizoen, vertrouw niet op de weersites, die kloppen van geen kant!
- Koop een goede pontio (niet zo'n plastic ding die wij hadden).
- Huur een scooter bij een bedrijf dat je helpt als je pecht hebt.
- Leer Thais.
- Koop een geplastificeerde kaart.
- Kijk uit voor rode mieren die zich nestelen in je scooter.
- Als laatste, breng een zeer groot offer bij de weer-buddha voor je vertrekt.