De relax-toerist en de Thaise cultuur

Hallo iedereen, daar zijn we weer met een nieuw verslag! Deze keer geschreven vanuit Langkawi (Maleisië).
Bij deze alvast een waarschuwing, we hebben veel meegemaakt de afgelopen periode, dus ga er maar eens goed voor zitten. ;)
Het vorige verslag eindigde op Ko Pha-Ngan, hieronder het vervolg.

Ko Pha-Ngan

Hier hebben we werkelijk geen zak ondernomen, we hadden een super relaxed resort (klinkt veel duurder dan dat het is, gewoon wat hutjes aan het strand noemen ze hier een resort), een scooter, veel zon en je kunt er heel veel uitgaan. Dat hebben we dan ook 3 dagen achter elkaar gedaan. De eerste dag zijn we Haad Rin maar even gaan verkennen in de avond, wat een drukte! We kwamen op een gegeven moment aan in een tent met de naam 'Mushroom Mountain'. Deze naam moet je zeer letterlijk nemen, het ligt op een heuvel en ze verkopen er.. Mushrooms (shakes). Wij waren de enigste binnen in een tent met ongeveer 300 man die niet helemaal van de kaart waren. Daar kwamen we later pas achter toen het ons opviel dat wij de enige waren met een alcoholische versnapering. De rest van de tent zat aan het water, je mag raden waarom. Wij dachten eigenlijk dat die Thaise regering zeer streng was op (soft) drugs, het tegendeel bleek waar.

De dag erna hadden we overigens nog wel een kleine aanvaring met de Thaise politie. Wij samen op de scooter lekker aan het cruisen, waren we vergeten het helmpje op te zetten. Dat vond oom agent niet leuk, we kregen een bekeuring van 200 baht! Das omgerekend 5 euri. De agent vermelde nog wel dat we de rest van de dag geen helm meer nodig hadden, na een bekeuring kun je daarna niet nog een keer een bekeuring krijgen.. Vreemde gasten die Thaise agenten..

OW ja we waren aan het vertellen over het stappen, de tweede dag hadden we een feestje meegepakt in de jungle. Ook een mooie ervaring en de buckets smaakten weer goed. We hadden het niet te laat gemaakt, de volgende dag was immers het grote feest, de full moon. Nou dat was met het feestje wel, wat een sfeer en veel leuke mensen van over heel de wereld. Van Macedonië tot Amerika, van Zuid Afrika tot India, echt iedereen is aanwezig en is vrolijk! We waren met een groep van acht Nederlanders, inclusief Rob & Nele die hun (bijna) laatste dag van de vakantie afsloten. Het was echt heel gezellig en de fluoriserende
verf heeft zijn sporen nagelaten (lees: kleren zijn nog steeds smerig). Dennis kwam op een gegeven moment zelfs terug met een groot wietblad op zijn buik en Janneke zat ook behoorlijk onder de paint. Zie voor foto's Facebook.

De laatste dag op Ko Pha-Ngan hebben gebruikt om bij te komen van de full moon en dat was nodig ook.. :) Conclusie over Ko Pha-Ngan: Je kunt er 24 uur per dag feesten, of relaxen of ondernemende dingen doen. Wij hebben enkel de eerste twee gedaan. :) De volgende ochtend vol goede moed, dachten wij ff naar het vaste land te gaan.. Het personeel bij ons resort begon ons al een beetje uit te lachen. Hebben jullie niks gereserveerd voor vandaag? Uuuh nee, niet aan gedacht. Ze wensten ons succes met ons 'adventure' en wij vertrokken richting de pier. Daar aangekomen, was er chaos, heeeel veel mensen wilden van het eiland
afkomen. Wij dachten dat we nog een dagje op dit verschrikkelijke eiland moesten doorbrengen. Toch maar proberen in de rij te gaan staan en ja, we hadden een kaartje voor 16:30. Dat was echter nog 7 uur wachten. Dennis kreeg van iemand nog een kaartje voor de boot van 11 uur, maar een tweede kaartje konden we niet bemachtigen. Het viel ons bij de vorige bootovertocht al op dat de controle niet des Nederlands was, dus probeerden we de boot van 11 uur op te komen met 1 geldig en 1 niet-geldig kaartje. Onze intuïtie was juist, die Thai die ons controleerde kon of niet lezen of hij vond ons gewoon aardig, maar het was gelukt!

Ko Samui

Dit eiland lijkt een beetje op een nieuwe toeristenstad in Spanje/turkije, veel resorts, gezinnen met jonge kinderen, veel jonge stelletjes en dikke Duitsers op zoek naar een mooie Thaise. Je kunt er wel super lekker eten en ook het uitgaansleven is prima. Echter na Ko Pha-Ngan, dachten we dat het voor onze lever beter was om de volgende dag maar door te reizen. Na onze vorige ervaring met boten en reizen hadden we al vroeg een ticket geregeld naar Krabi, om daarna door te gaan naar Railay, wat onze laatste stop in Thailand zou zijn voordat we de grens overgingen.

Krabi

Hierboven moest eigenlijk Railay staan, maar dat was niet gelukt. Blijkbaar was het aan de west kust high season en die Thai stoppen dan hun bussen overvol met mensen. Resultaat, een reis van 12:00 tot 22:30. Het vrouwtje wat ons de reis verkocht vertelde over een reis van 6 a 7 uur. Het werden er 10,5. We willen er niet teveel woorden aan vuil maken, hier volgen enkele highlights: 4 keer overstapppen, veel wachten, lokale streekbus bouwjaar 1980, enkel locals in deze bus, laadklep die onderweg openwaaide waardoor bagage eruit viel, vage chaufeur die op groene blaadjes aan het kouwen was en een noodzakelijke overnachting in Krabi vanwege geen beschikbaaar vervoer naar Railay. Ook wel weer een keer leuk om mee te maken, krijg je
toch wat mee van de cultuur van dit land. ;)

Railay

In de ochtend met longtailboat vanuit Krabi naar Railay vertrokken, daar aangekomen was dit het reizen toch wel waard! Wat een mooi eiland! Veel (lijm) rotsformaties in de zee en op het eiland, mogelijkheden om deze rotspartijen te beklimmen en een leuk/gezellig centrum. We hebben ook nog wat rotsen beklommen en dat was leuk en uitdagend. Jammer dat we hier maar 1 dag konden zijn omdat ons visum twee dagen later verliep. We kregen het advies van een Belg om zeker 3 dagen voordat je visum verloopt je uittocht uit Thailand te regelen en.. hij had gelijk. Echter hadden wij nog maar 2 dagen. Dus wij vanuit Railay een reis geregeld naar Satun om vervolgens daar de boot naar Langkawi te pakken. Wederom ging dit niet helemaal van een leie dakje.

Satun

Vanuit Railay vroeg in de ochtend vertrokken naar Satun, via een touroperator die onze laatste hoop was tijdig het land uit te komen, hadden we alles geregeld. Na onze Bangkok ervaring twijfelden we wel, maar hij was onze laatste hoop. Geen vermeldingen van boottijden op internet, geen vermelding in Lonely planet, laagseizoen waardoor boten niet gingen. Dus meneer zou voor ons de boot regelen, vervoer ernaar toe en een hotel in Satun. Dit alles voor een mooi prijsje, hij vermelde erbij dat de boot 1050 Baht pp koste. Wederom was de waarheid lichtelijk verdraaid (hoort bij de Thaise cultuur), op ons bootticket stond 300 Baht, het hotel wat hij geregeld had, daar zouden we in Nederland onze hond niet eens laten slapen. Daarnaast was de reis vanuit Railay naar Satun weer een culturele beproeving: 3 keer overstappen, kotsende medepassagiers en Michael Schumacher zat alweer achter het stuur van onze mini-van, maar we arriveerden. De volgende ochtend moesten we om 08:00 klaar staan voor de transfer naar de pier. Dus wij op tijd de wekker gezet en vroeg onze hondenmand uitgekomen. Komt er niemand opdagen. Na veel gediscusieer met de receptioniste (die uiterst onbehulpzaam was: "No, not help", Dennis: "Wat nou not help" en nog wat andere woorden die hier niet vermeld kunnen of mogen worden), onze chauffeur telefonisch gesproken, de aardige man was ons vergeten.. Uiteindelijk is alles goedgekomen en zaten we net op tijd op de boot naar Maleisië.

Langkawi

Na al onze reiservaringen van de afgelopen dagen, vandaag maar een dagje rust genomen. Morgen nog wat actieve dingen ondernemen en daarna door naar de Cameron Higlands.

Het schijnt trouwens dat het openbaar vervoer in Maleisië goed geregeld is. ;)

Groetjes vanuit Maleisië